Superfarmer jest grą, którą kojarzy większość z nas. Nie każdy jednak wie, że powstała w Warszawie w 1943 roku i nosiła nazwę Hodowla zwierzątek. Jej autorem był profesor Karol Borsuk, który wraz z małżonką rozpoczął produkcję i sprzedaż, aby móc się utrzymać w czasie wojny. Do dziś zachował się tylko jeden egzemplarz, który przetrwał poza Warszawą i w latach 90. wrócił do swojego autora. Obecnie powstało wiele wariacji tej gry właśnie pod nazwą Superfarmer. Dziś chcielibyśmy zaprosić Was do recenzji jej karcianej wersji. Ostatnio zrecenzowaliśmy dla Was grę Bandido, czyli kooperacyjną zabawę na Dzikim Zachodzie (link do recenzji znajdziecie tutaj). Tym razem przeniesiemy się na spokojną wieś. Czy jednak taka jest faktycznie? Tego dowiedzie się z naszej recenzji.
Informacje ogólne:
Super Farmer: The Card Game to, jak sama nazwa wskazuje, gra karciana. Jest przeznaczona dla dwóch do sześciu graczy w wieku co najmniej 8 lat. Nie będzie odpowiednia dla młodszych dzieci. Dla nich polecilibyśmy raczej klasyczną wersję gry. Czas rozgrywki wynosi około 20 minut w przypadku dwóch graczy. W takim składzie testowaliśmy bowiem ten tytuł.
Zawartość pudełka
i zasady gry:
Super Farmer: The Card Game mieści się w niewielkim pudełku. Niestety jest ono w większości wypełnione dodatkową tekturą. Choć grafika tego wypełnienia jest ładna, to jednak wystarczyłoby zrobić niższe pudełko. Te nadal spełniałoby dobrze swoją funkcję i nie generowałoby dodatkowej, nieużytkowanej przestrzeni. Trzeba jednak zaznaczyć, że w grze nie wykorzystano plastiku lub innych tworzyw sztucznych. Troska o środowisko powinna stawać się standardem w przypadku gier planszowych.
Sama gra składa się ze 110 kart zwierząt (króliki, kury, owce, świnie, krowy, konie), 6 drewnianych owieczek będących pionkami, 1 dwustronnego żetonu drapieżników oraz planszy. Dołączona instrukcja jest obszerna i zbyt skomplikowana w stosunku do prostych zasad gry. Trochę czasu zajęło nam przebrnięcie przez nią i jej zrozumienie. Dużym jej plusem jest jednak to, że została napisana w trzech językach (polskim, angielskim i niemieckim).
W celu przygotowania gry należy przetasować karty zwierząt i rozdać każdemu z graczy odpowiednią ich ilość. Jest ona zależna od liczby osób. Co ważne, karty konia są używane tylko w przypadku 5 lub 6 „farmerów”. Gdy jest ich mniej, to niestety muszą zostać odłożone do pudełka. Należy również wydzielić i położyć obok dodatkową talię składającą się z takiej samej ilości kart, jaką dostali gracze (ponownie wyjątkiem jest gra w pięć lub sześć osób). Na środku stołu powinno się położyć planszę, a obok niej wybrane przez graczy pionki oraz pozostałe karty. Grę rozpoczyna osoba, która jako ostatnia była na farmie lub najmłodszy gracz.
Rozgrywka trwa dwie identyczne rundy, które składają się z trzech etapów. Pierwszy etap obejmuje większość czasu danej rundy, na którą składają się trzy fazy:
- dodanie karty do swojej farmy;
- podarowanie karty innemu graczowi;
- przekazanie swoich kart kolejnemu
graczowi oraz pobranie wcześniej otrzymanych kart.
Pierwsza faza polega na wybraniu jednej karty z ręki oraz położenie jej przed sobą (na swojej farmie). Karty danego rodzaju zwierząt należy kłaść w tej samej kolumnie poprzez układanie ich jedna na drugiej tak, aby górne symbole na kartach pozostawały widoczne. Dodatkowo trzeba mieć na uwadze, że dane symbole mają również wpływ na punktację:
- kapusta – pozwala na natychmiastowe
zliczenie leżących już wcześniej symboli kapust w danej kolumnie
i przesunięcie pionka o ich ilość;
- wiadro wody – na koniec gry dodaje po
jednym punkcie do ogólnej punktacji za każdy symbol wiadra na farmie;
- pies – ma znaczenie w przypadku
gry w wariancie „drapieżniki”;
- znacznik zwierzęcia – ma znaczenie w etapie trzecim, podczas zliczania punktacji.
Poza kartami zwierząt w talii występują karty kotów, które pełnią funkcję jokera i mogą być dołożone do każdej kolumny. Po wyłożeniu karty następuje kolejna faza.
Faza druga polega na przekazaniu w prezencie wybranej karty z ręki. Należy mieć tu na uwadze, że podarowane karty w kolejnym etapie zostaną dołożone do farmy danego gracza. Można więc nimi zaszkodzić lub pomóc przeciwnikowi. Przekazaną kartę umieszcza się obok farmy wybranego gracza w poprzek, zaznaczając tym samym, że na daną chwilę karta ta nie bierze udziału w grze. W zależności od ilości graczy jest nałożony limit na ilość podarunków, które może otrzymać każdy z nich.
Ostatnia faza polega na przekazaniu pozostałych kart z ręki graczowi po lewej stronie. Przekazane karty należy położyć obok danego „farmera”. Samemu natomiast powinno się wziąć otrzymane wcześniej karty od poprzedniego gracza (w przypadku pierwszego gracza, bierze on stosik kart dodatkowych przygotowany na samym początku zabawy). Ponownie wyjątkiem jest gra, w której bierze udział pięć lub sześć osób, co zostało wyjaśnione w instrukcji. W ten sposób gracz kończy swoją turę i następuje ruch kolejnego z nich. Powyższe fazy są powtarzane, aż do umieszczenia na stole ostatniej karty.
Drugi etap polega na dodaniu otrzymanych w ramach podarunków kart
do swojej farmy. Kolejność ich układania jest dowolna, co pozwala na uzyskanie
dodatkowych punktów na koniec rozgrywki.
Etap trzeci i ostatni polega na podliczeniu punktacji. Nie odbywa się ono w standardowy sposób. Po pierwsze, każdy z graczy sumuje ilość znaczników danego rodzaju zwierzęcia na posiadanych kartach w kolumnie. Ten z graczy, który ma większą liczbę znaczników otrzymuje punkty za daną kolumnę i przesuwa pionek po planszy. Ilość punktów jest równa z sumą symboli zwierząt na kartach. Pozostali gracze nie otrzymują punktów za daną kolumnę Takie zliczanie należy przeprowadzić dla każdego rodzaju zwierząt. Następnie gracze odejmują po jednym punkcie za każdego kota oraz dodają po jednym punkcie za każde wiadro na swojej farmie.
Po podliczeniu punktów następuje druga runda. Karty, które są już
wyłożone na stole pozostają, jak również uzyskana punktacja. Wszystkie fazy
wykonuje się dokładnie w taki sam sposób. Zmienia się jedynie kolejność
rozgrywania tur. Pierwszym graczem zostaje osoba siedząca po prawej stronie
osoby rozpoczynającej wcześniejszą rundę. Dodatkowo zmienia się kierunek
rozgrywania na przeciwny do kierunku ruchu wskazówek zegara. W przypadku
dwóch graczy nie ma to wpływu na rozgrywkę.
Po rozegraniu dwóch rund następuje wyłonienie zwycięzcy. Niestety instrukcja nie daje żadnego wyjaśnienia w przypadku wystąpienia sytuacji przekroczenia końca toru na planszy. Stosując się do zasad z innych gier, postanowiliśmy przenieść pionek na jego początek celem rozpoczęcia kolejnego okrążenia. „Super farmerem” zostaje gracz z największą ilością punktów.
Dodatkiem do rozgrywki jest tryb drużynowy i dwa tryby
zaawansowane: zmiana formy punktacji za wodę oraz dołożenie drapieżników. Trybu
drużynowego nie mieliśmy okazji sprawdzić, ponieważ wymaga on czterech lub
sześciu graczy. Inna forma punktacji za wodę polega na tym, iż symbole wiader
nie są zliczane przez wszystkich graczy i dodawane do punktacji ogólnej. Punkty
uzyskuje tylko ten farmer, którego najniższa ilość wiader w pojedynczej
kolumnie będzie większa lub taka sama jak u innych osób.
Tryb z drapieżnikami polega na dodaniu do rozgrywki żetonu z drapieżnikiem. Na początku każdej rundy losuje się, która strona żetonu będzie brała udział w grze – może to być lis lub wilk. Każdy z nich atakuje inny rodzaj zwierząt. To właśnie w tym trybie znaczenie mają ikony psów na kartach. Mogą one uchronić gracza przed utratą zwierzęcia w fazie punktacji.
Podsumowanie:
Podsumowując, gra zdecydowanie różni się od swojego pierwowzoru. Łączy ją głównie szata graficzna. Będąc przyzwyczajeni do klasycznej wersji Superfarmera, było nam ciężej się przestawić. Zwłaszcza, że złożoność instrukcji tego nie ułatwiała. Sama gra jest jednak prosta i może przypaść do gustu tym, którzy lubią tytuły z draftem.
|
Jakość i wygląd |
●●●●○ |
Ocena ogólna: ●●●○○ |
|
|
Czytelność instrukcji |
●●●○○ |
|
|
|
Regrywalność |
●●●●○ |
|
|
|
Wykorzystanie pudełka |
●●○○○ |
|
|
|
Stosunek do ceny |
●●●●○ |
|
|
|
Poziom trudności |
Średni |
|
|
|
Rekomendacja: Gra z
potencjałem, który traci przez słabą instrukcję |
|||
Sara i Paweł
Recenzowane wydanie:
Polski tytuł: Super Farmer: The Card Game
Autor: Yaniv Kahana
Ilustracje: Piotr Socha
Wydawnictwo: Granna
Rok wydania:
2019
Wykorzystane
zdjęcia są własnego autorstwa.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz