ZP [31]: Zbuduj swój Kaczogród, czyli strategia z lat 90. [recenzja]

Uwaga, uwaga! Dzisiaj zapraszamy Was na coś wyjątkowego! To właśnie dzisiaj obchodzimy Dzień Kaczora Donalda, kultowej postaci z dzieciństwa większości z nas. Z tej okazji mamy dla Was coś specjalnego. Coś, co tylko osoby wychowane w latach 90. będą znały i pamiętały. Zapraszamy Was na recenzję gry, którą każdy chciał mieć, ale nie każdemu udało się skolekcjonować wszystkich jej elementów. Ostatnio w grze Sąsiedzi budowaliśmy jak najlepsze zagrody dla królików i owiec (link do recenzji znajdziecie tutaj). Tym razem stworzymy coś zdecydowanie większego, czyli całe miasto. Drodzy Państwo, przed Wami gra Zbuduj swój Kaczogród.

Informacje ogólne:

Zbuduj swój Kaczogród, to gra, której elementy były dołączane do kilku kolejnych numerów dwutygodnika Kaczor Donald w roku 1997. Jest to karcianka przeznaczona dla 2 do 4 osób. Czas gry oraz minimalny wiek graczy nie został podany przez wydawcę. Możemy zasugerować wiek około 7 lat, o ile dziecko potrafi już płynnie i ze zrozumieniem czytać. Czas gry jest zależny od liczby osób. Dla dwóch graczy wynosi około 30-40 minut.

 

Zawartość pudełka i zasady gry:

Zbuduj swój Kaczogród było grą pozbawioną opakowania. Wymagała więc jego własnoręcznego wykonania. Pudełko nie musiało być duże. Potrzebna była jedynie odrobina wyobraźni. Nasza gra mieści się w ozdobionym pudełku po czekoladkach Toffiefee.

Sama gra docelowo składa się ze 150 bardzo kolorowych kart (25 kart Służby Miejskiej, 76 kart Obiektów i 49 kart Wydarzeń) oraz instrukcji.

Ilustracje na kartach w uroczy sposób przedstawiają sceny z życia mieszkańców Kaczogrodu. Oryginalne karty do gry były wykonane z nieco grubszego papieru. Nasz egzemplarz został natomiast wydrukowany, w związku z czym karty są nieco cieńsze i mniejsze od oryginału. Z tego względu karty warto włożyć do koszulek, ponieważ przy dłuższym użytkowaniu mogą się szybko zniszczyć.

Warto wspomnieć, że karty były dołączone do pięciu numeru gazety w sposób losowy. Nie było więc możliwe zebranie całej serii, wyłącznie kupując gazetki. To wymagało wymiany z innymi dzieciakami. Zdarzało się więc, że posiadało się kilka sztuk tej samej karty.

W celu przygotowania gry każdy z uczestników powinien posiadać swój egzemplarz kart. Jedynie przy dwóch osobach ich jeden zestaw jest wystarczający. W podstawowej wersji gry należy wybrać 64 sztuki różnych kart z wszystkich posiadanych, tworząc swoją Talię Gry. Jeżeli gracze chcą wydłużyć czas zabawy lub go skrócić, to budują swoją Talię odpowiednio z 80 lub 53 kart. Następnie każdy wybiera z nich 4 karty Obiektów lub Służb Miejskich (wśród nich musi znajdować się karta Ratusza) i kładzie je przed sobą. Wyłożone karty muszą stykać się jedną krawędzią z Ratuszem. Pozostałe karty są przetasowywane i odkładane po lewej stronie gracza w zakrytym stosie. Następnie każdy otrzymuje kostkę do gry (nie dołączano jej do gazetek) oraz bierze z wierzchu swojej Talii Gry 5 kart do ręki. Grę rozpoczyna osoba, która wyrzuciła na kostce największą liczbę oczek.

W swojej turze gracze wykonują jedną z trzech akcji:

Rozbudowa miasta: W ramach tej akcji gracz dokłada kartę Obiektu lub Służby Miejskiej do swojego miasta. Należy pamiętać, aby wyłożona karta sąsiadowała z przynajmniej jedną leżącą już kartą, tj. stykała się z nią co najmniej jedną krawędzią. Karty tego samego rodzaju, czyli karty w tym samym kolorze, nie mogę ze sobą sąsiadować.

Dodatkowo budowanych miast nie można przesuwać. Każda zewnętrzna karta w mieście tworzy jego granicę. W przypadku wystąpienia sytuacji, w której karty dwóch graczy mogą na siebie nachodzić, osoba wykładająca kartę nie może nią zasłonić już leżącej karty z miasta innego gracza.

Czekanie: Gracz nie wykłada żadnej karty. Zamiast tego odkłada wybraną kartę z ręki na stos swoich kart odrzuconych leżący po prawej stronie miasta.

Wydarzenie: Wybór tej akcji pozwala graczowi na wyłożenie z ręki karty Wydarzenie i rozegranie jej akcji w swoim mieście lub w mieście przeciwnika. Wybraną kartę gracz kładzie przy mieście, którego ma ona dotyczyć. Następnie wykonywana jest akcja, w ramach której gracz może zburzyć część miasta przeciwnika lub go zablokować, a także powiększyć lub ulepszyć swoje miasto. Wykorzystaną kartę Wydarzenia, jeżeli akcja na karcie nie mówi inaczej, gracz odkłada na stos swoich kart odrzuconych.

Po wykonaniu jednej z powyższych akcji gracz dobiera kartę ze swojej Talii i kończy turę.

Działanie kart Wydarzeń jest dość zróżnicowane. Wykonane akcje mogą skutkować m.in.:

• Stworzeniem dzielnic w mieście przeciwnika, czyli oddzieleniem karty lub kilku kart od pozostałych. Jeżeli takie dzielnice posiadają Ratusz, to nic się nie dzieje. Jeżeli jednak utworzona dzielnica pozostała bez karty Ratusz, to gracz musi odłożyć wszystkie karty z tej dzielnicy na stos kart odrzuconych.

• Koniecznością rzucenia kostką. W większości przypadków skutkuje to wyburzeniem z miasta przeciwnika określonej liczby Obiektów.

• Zablokowaniem przeciwnika na kilka kolejek.
• Dezaktywowaniem działania kart w swoim mieście lub mieście przeciwnika.

• Możliwością przekształcenia zwykłego Obiektu na Obiekt Specjalny.

• Możliwością rozbudowania swojego miasta o karty wcześniej odrzucone.

Gracze muszą więc sprytnie i przemyślanie wykorzystywać karty Wydarzeń, aby nie tylko uchronić swoje miasto przed działaniem innych graczy, ale również im zaszkodzić.

Gra kończy się, kiedy żaden z graczy nie będzie mieć kart na ręce. Zwycięzcą zostaje osoba, która posiada w swoim mieście najwięcej kart Obiektów Specjalnych.

Dla urozmaicenia rozgrywki można przyjąć inny system punktowania. Za każdy Obiekt Specjalny oraz za każdy typ kart Obiekt gracze otrzymują po 1 punkcie. Osoba, która zdobędzie największą liczbę punktów wygrywa.

Ze swojej strony możemy polecić sposób punktacji stworzony przez nas w trakcie zabawy. W nim za każdy Obiekt Specjalny gracze zdobywają po 3 punkty, natomiast za każdy Obiekt po 1 punkcie. Takie rozwiązanie zachęca do chronienia również „zwykłych” kart przed ryzykiem ich usunięcia. Wartości punktowe można oczywiście modyfikować, jednak podane przez nas nie psują zasadniczo balansu rozgrywki.

 

Podsumowanie:

Zbuduj swój Kaczogród jest naprawdę bardzo fajną grą strategiczną z dużą dozą losowości. Rozgrywka się nie dłuży, może jednak wywołać irytację, kiedy to inny gracz usunie nam z miasta kilka kart. Trzeba więc uzbroić się w cierpliwość, aby móc czerpać jak najwięcej radości z zabawy. Pamiętajcie jednak, że zawsze jest możliwość odegrania się w kolejnej turze. Jedynym mankamentem może być jakość kart, która jednak może być wytłumaczona formą, w jakiej gra była wydawana oraz w jaki sposób można ją obecnie pozyskać.

Grę możemy śmiało polecić każdemu. Rysunkowy charakter ilustracji nie musi oznaczać, że osoby dorosłe będą się gorzej bawić niż dzieci. W naszym odczuciu, to właśnie dorośli mogą mieć więcej frajdy z gry, zwłaszcza jeżeli czytali Kaczora Donalda lub oglądali bajki z tym bohaterem. Dla dzieci Zbuduj swój Kaczogród może być natomiast dobrym wprowadzeniem w świat gier strategicznych, opartych na budowie własnych talii. My tytuł zdecydowanie polecamy i jeszcze nie raz przeniesiemy się dzięki niemu do lat 90.

 

Jakość i wygląd	●●●○○	Ocena ogólna:     ●●●●●
Czytelność instrukcji	●●●●●
Regrywalność	●●●●●
Wykorzystanie pudełka	Nie dotyczy
Stosunek do ceny	●●●●●
Przyjemność z rozgrywki	●●●●●
Poziom trudności	Łatwy
Rekomendacja: Gra, która zachwyca tak samo, jak 25 lat temu

 

Sara i Paweł

 

Recenzowane wydanie:

Polski tytuł: Zbuduj swój Kaczogród

Autor: Tomasz Kołodziejczak

Ilustracje: nieznany

Wydawnictwo: Egmont

Rok wydania: 1997

 

Wykorzystane zdjęcia są własnego autorstwa.