czwartek, 26 maja 2022

ZP [28]: Spór o Bór, czyli król puszczy może być tylko jeden [recenzja]

Wielka Prapuszcza jest niezwykłym miejscem, pełnym tajemnic i bohaterów. To właśnie dziś nadszedł czas, aby jeden z tych bohaterów został Królem. Nie będzie to jednak takie łatwe. Przed pretendentami do tronu stanie nie lada wyzwanie. Muszą stoczyć bój. Bój, w którym wykażą się męstwem i odwagą. Bój, w którym muszą udowodnić, że to właśnie oni są najlepszymi strategami i najdzielniejszymi przywódcami. Jesteście zainteresowani? W takim razie zapraszamy Was do Wielkiej Prapuszczy, gdzie będziecie mieć szansę sprawdzenia swojej waleczności. Ostatnio omówiliśmy dla Was Uwaga, spojler!, czyli tytuł obowiązkowy dla prawdziwych kinomaniaków (link do recenzji znajdziecie tutaj). Tym razem wejdziemy w głąb pradawnej puszczy i staniemy na czele zwierząt. Kto wie, może to właśnie jeden z Was okaże się najlepszym strategiem i będzie władać tą piękną krainą.


Informacje ogólne:

Spór o Bór, to gra karciana przeznaczona dla dwóch osób. Minimalny wiek graczy wynosi 8 lat. Pokusimy się jednak o stwierdzenie, że jest on za niski. Tytuł wymaga bowiem strategicznego myślenia oraz liczenia kart. Dziecko w wieku 8 lat mogłoby sobie jeszcze nie dać z tym rady rady. Tym bardziej nie mogłoby konkurować z dorosłym, zwłaszcza w rozbudowanych wariantach gry. Oczywiście do sprawy należy podejść indywidualnie, ponieważ każde dziecko jest inne. Z pewnością znalazłyby się takie, które bez problemu poradziłyby sobie z tym tytułem. W wersji podstawowej gry średni czas rozgrywki wynosi 20 minut. Według nas jest on optymalny do rozegrania jednej partii przez osoby dobrze zapoznane z zasadami.

 

Zawartość pudełka i zasady gry:

Spór o Bór jest pięknie wydaną grą, która przykuwa uwagę swoją estetyką. Ilustracje nasycone intensywnymi kolorami są naprawdę wyjątkowe i można na nie patrzeć bez końca. Wypadają jeszcze lepiej, kiedy porówna się je do oryginalnej wersji gry Schotten Totten. Niestety minusem Sporu o Bór jest wielkość opakowania. Zawartość gry mieści się bez problemu w mniej niż połowie pudełka. Z racji tego, że przykładamy dużą wagę do racjonalnego wykorzystania materiałów, takie marnowanie przestrzeni traktujemy jako zdecydowany minus tytułu.

Spór o Bór składa się z 54 kart zwierząt (9 rodzajów zwierząt w 6 różnych kolorach), 10 kart jednostek specjalnych, 9 płytek polan, 2 kart pomocy oraz instrukcji. Instrukcja została zawarta na bardzo przyjemnym w dotyku papierze. Nie ma to oczywiście żadnego wpływu na grę, jednak zdecydowanie przykuwa uwagę. Treść instrukcji została napisana dobrze i zrozumiale, nie ma więc kłopotów ze zrozumieniem zasad.

W celu przygotowania miejsca „sporu” należy położyć na środku wszystkie płytki polan jedna przy drugiej, tworząc rząd oddzielający graczy. Następnie wszystkie karty zwierząt powinny zostać przetasowane. Każdy z graczy otrzymuje po 6 kart. Pozostałe utworzą zakryty stos znajdujący się na końcu rzędu polan. Gracze biorą również po jednej karcie pomocy, która zdecydowanie przyda się podczas zabawy.

Celem gry będzie uzyskanie przewagi nad większą liczbą polan. Nie będzie to jednak tak proste, jak mogłoby się początkowo wydawać.

Grę rozpoczyna osoba, która jako ostatnia dotykała zwierzęcia. W swojej turze umieszcza wybraną kartę z ręki przy dowolnej polanie po swojej stronie rzędu. Po wyłożeniu karty dobiera kolejną ze stosu kart zwierząt, tym samym uzupełniając rękę. W ten sposób kończy się jej tura i kolej przechodzi na drugiego gracza, który wykonuje dokładnie takie same czynności.

Karty zwierząt umieszcza się przy polanach zgodnie z poniższymi zasadami:

  • przy jednej polanie można umieścić maksymalnie trzy zwierzęta;
  • karty zwierząt należy układać tak, aby był widoczny numer i kolor wszystkich kart przy danej polanie;
  • umieszczonej karty nie można przesuwać.

Największym wyzwaniem w trakcie gry jest zdobycie kontroli nad polaną. Jest to możliwe po wyłożeniu silniejszej grupy zwierząt, złożonej z trzech kart. Gra przewiduje pięć możliwych do ułożenia grup zwierząt:

Zgraja: Najsłabsza grupa, która składa się z 3 dowolnych kart zwierząt.

Banda: Grupa silniejsza od Zgrai. Składa się z 3 zwierząt w dowolnych kolorach, jednak o kolejno następujących wartościach.

Bractwo: Grupa silniejsza od Zgrai oraz Bandy. Składa się z 3 zwierząt o tym samym kolorze.

Kompania: Grupa silniejsza od Zgrai, Bandy oraz Bractwa. Składa się z 3 takich samych zwierząt.

Legion: Jest to najsilniejsza grupa, która składa się z 3 zwierząt tego samego koloru oraz następujących po sobie wartościach.

Poza dążeniem do wyłożenia wybranej grupy zwierząt, należy również pamiętać o kilku dodatkowych zasadach/informacjach:

  • karty zwierząt nie muszą być wykładane po kolei, aby utworzyć daną grupę;
  • zdobycie kontroli nad polaną jest możliwe po wyłożeniu swojej karty, jednak przed dobraniem kolejnej ze stosu;
  • jeżeli gracze wyłożą karty o takiej samej sile grupy, przewagę osiąga ten, którego suma wartości na kartach jest wyższa;
  • jeżeli suma wartości kart obu graczy jest taka sama, to kontrolę nad polaną przejmuje gracz, który utworzył grupę jako pierwszy;
  • możliwe jest zdobycie kontroli zanim drugi gracz wyłoży trzy karty, należy jednak móc udowodnić, że żadna grupa zwierząt wyłożona przez przeciwnika nie będzie silniejsza.

Po zdobyciu polany przez gracza, ten bierze płytkę ją oznaczającą. Następnie kładzie ją pod swoją grupą zwierząt. Wówczas druga osoba nie może już dołożyć żadnych kart do takiej polany.

Gra kończy się, gdy jeden z graczy przejmie kontrolę nad trzema polanami przylegającymi do siebie lub pięcioma dowolnymi polanami. Taka osoba zwycięża i zostaje władcą Wielkiej Prapuszczy.

Autor gry zaproponował trzy dodatkowe warianty zabawy:

Długi pojedynek: Gracze ustalają na początku, ile rund będą rozgrywać. Na koniec każdego rozdania zwycięzca otrzymuje 5 punktów, a przegrany po 1 punkcie za każdą kontrolowaną polanę. Po rozegraniu wyznaczonej liczby rund podliczane są punkty, a zwycięzcą zostaje gracz z ich większą liczbą.


Spiesz się powoli: Gra toczy się zgodnie z zasadami wariantu podstawowego lub z użyciem kart jednostek specjalnych. Jedynie przejęcie kontroli nad polaną jest możliwe na początku swojej rundy, a więc przed wyłożeniem karty.


Jednostki specjalne: Ten wariant jest bardziej rozbudowany, ponieważ wprowadza „jednostki specjalne”. W ramach przygotowania gry należy przetasować karty jednostek i położyć w zakrytym stosie obok stosu kart zwierząt. Gracze otrzymują na początku rundy 7 kart, zamiast 6. Ogólne zasady pozostają takie same, jak w wariancie podstawowym. Gracz może jednak zagrać w ramach swojej tury kartą zwierzęcia lub kartą jednostki specjalnej. Po wykonaniu ruchu ma on możliwość dobrania karty zarówno ze stosu kart zwierząt, jak i jednostek specjalnych.


Należy jednak pamiętać, że można wyłożyć maksymalnie o jedną więcej kartę jednostki specjalnej, niż zrobił to przeciwnik. Jest to dobra zasada, ponieważ ogranicza swobodne używanie jednostek, które mogą w znacznym stopniu przeważyć szalę zwycięstwa.


Karty jednostek specjalnych dzielą się na 3 grupy: elitarne jednostki, sprytne jednostki oraz podstępne jednostki. Karty z danej grupy zagrywa się w inny sposób. Dodatkowo, każda karta posiada specjalną akcję lub działanie, które pozwalają na zwiększenie swojej przewagi lub zaszkodzenie przeciwnikowi.

Wszystkie dodatkowe warianty zdecydowanie urozmaicają już i tak ciekawą rozgrywkę. Powoduje to, że tytuł nie znudzi się zbyt szybko i chętnie będzie się po niego sięgać.

 

Podsumowanie:

Spór o Bór jest pięknie wydaną grą, której ilustracje „cieszą oko”. Poszczególne partie są szybkie i nie dłużą się. Choć przedstawione w instrukcji zasady mogą wydawać się bardzo proste, to tytuł wymaga od graczy pełnego skupienia. Należy bowiem obserwować ruchy przeciwnika oraz liczyć karty posiadane przez siebie na ręce, karty wyłożone przy polanach i jeszcze nie wyłożone karty.

Dodatkowo warto próbować przewidzieć, jakie ruchy przeciwnik wykona oraz jakie możliwości mu jeszcze pozostały. Na pierwszy rzut oka może wydawać się to trudne do opanowania. Dla nas jednak stało się to dodatkowym motywatorem do kolejnej rozgrywki. Na rynku gier nie ma aż tak wielu pozycji, które pozwalałyby na strategię, a jednocześnie nie zabierałyby zbyt dużo miejsca oraz czasu. Dlatego nie zniechęcajcie się i czym prędzej sięgnijcie po Spór o Bór. Zapewniamy, że nie będziecie żałować.

 

Jakość i wygląd

●●●●●

Ocena ogólna:

 

 

●●●●

 

Czytelność instrukcji

●●●●

 

Regrywalność

●●●●●

 

Wykorzystanie pudełka

●●○○○

 

Stosunek do ceny

●●●●

 

Przyjemność z rozgrywki

●●●●●

 

Poziom trudności

Średni

 

Rekomendacja: Spór, który warto toczyć wielokrotnie

 

Sara i Paweł

 

Recenzowane wydanie:

Polski tytuł: Spór o Bór

Autor: Reiner Knizia

Ilustracje: Piotr Sokołowski

Wydawnictwo: Wydawnictwo Muduko

Rok wydania: 2021

 

Wykorzystane zdjęcia są własnego autorstwa.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz